نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
مکتب نگارگری قزوین در زمان شاه طهماسب و پس از انتقال پایتخت و ورود برخی هنرمندان به این شهر شکل گرفت و حاصل این انتقال و تلاقی هنرمندان، ایجاد روش نوینی در نگارگری بود که ویژگی عمده آن فاصله گرفتن از سنتهای نگارگری درباری پیشین (هرات و تبریز) و نزدیک شدن به هنر مردمی بود، به همین دلیل نقاشی تکنگاره نیز از این دوره رواج بیشتری یافت. در نگارههای این مکتب، توجه بیشتری به طراحی شده و تناسب بیشتری بین اندازه سر و بدن در عناصر انسانی رعایت شده است.
در مکتب قزوین، تزئینات و ریزهکاری کمتری در جزئیات و لباس به چشم میخورد و از نسخ خطی مصور در این مکتب میتوان به فالنامه طهماسبی، شاهنامه شاه اسماعیل دوم، انوار سهیلی، گرشاسبنامه و شاهنامه قوامالدین بن محمد شیرازی اشاره کرد.
در نگارههای این مکتب، نقاش و طراح سبك قزوين، با تصويری پرتحرك و دورگيری نرم و متحرك اشيا و اشخاص، سعی در خلق تصويری زنده و حقيقی دارد. بازی فوقالعاده خطوط، قلمگيریها و سايهها با ضخامت گوناگون و اندازههای متفاوت مارپيچها، منحنیها، و گاه تصاوير درهم تنيده، تأثير حركت در كل تصوير را باقی میگذارد. اهميت قلمگيری در نقاشی قزوين به نسبت سابق افزايش چشمگيری میيابد و در عين حال، نرمش خاص و زيبای خط، بسط و توسعه بيشتری پيدا میكند.
میتوان گفت از اواسط قرن دهم هجری با شروع مکتب قزوین در هنر طراحی ایرانی تحولی نوین ایجاد شد که با توجه به تمایل نداشتن شاه طهماسب صفوی نسبت به موضوعات هنری، ناشی از حمایتهای هنری دیگر اعضای دربار، صاحبمنصبان دولتی، تاجران و بازرگانان بود. هنرمندان در این زمان بیش از دورههای قبل نسبت به امضای آثار توجه داشتند و شاید مجموعهداران آثار هنری چنین زمینهای را برای ثبت امضا در آثار ایجاد کردند و از این رو اکثر آثار هنرمندان قابل تشخیص و شناسایی است.
پس از ایجاد وقفهای در دوران قاجار و پهلوی که هنرمندان به صورت پراکنده هنر نگارگری را دنبال میکردند، بعد از انقلاب اسلامی و به خصوص از سال ۱۳۸۱ با تشکیل اداره صنایعدستی و هنرهایسنتی در قزوین و برپایی کلاسهای آموزشی متعدد نگارگری از سوی ارگانهای متولی مثل حوزه هنری استان، ادارهکل میراثفرهنگی، فرهنگ و ارشاد اسلامی و… این هنر مجدد رونق گذشته را باز یافت و علاقهمندان خود را در قزوین پیدا کرد.
هنرمندان این شهر علاوه بر ادامه باززندهسازی و احیای نمونههای اصیل مکتب قزوین، به تولید آثاری بر اساس همان ویژگیها ولی تا حدودی امروزیتر پرداختند.
کاشی هفترنگ اصفهان سدههاست که نظارهگران خویش را شیفته و مدهوش میکند؛ همان کاشی دلکشی که محمدعلی اسلامی ندوشن نامور در سیمای نگارین و چینوشکنهایش، در رنگهای جاندار و در شاعرانگیهایش چنان اشارتها و ماجراهای مستوری دید که گفت «چکیدۀ تاریخ ایران» را باید در آن جست.
فراخوان هفتمین دوره «همایش ملّی زبانها و گویشهای ایران (گذشته و حال)» منتشر شد. به گزار ایسنا، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهشهای ایرانی و اسلامی) با همکاری انجمن ایرانشناسی هفتمین همایش ملی زبانها و گویشهای ایران (گذشته و حال) را در بهمن ماه ۱۴۰۳ برگزار میکند. از کلیۀ علاقهمندان به ارائۀ مقاله در این […]
نشست تأثیر هخامنشیان در دریای سیاه با سخنرانی دکتر سیروس نصرالهزاده، دکتر علیاصغر سلحشور و با حضور مترجمان کتاب دکتر مهسا ویسی و دکتر علیرضا هژبری نوبری و به دبیری علمی دکتر شاهین آریامنش، شنبه 29 اردیبهشتماه 1403 ساعت 10 تا 12 در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار میشود.
حدود یک سال است تعداد ۵ تخته فرش در موزه شهر رشت، به نمایش درآمده که در سال ۱۳۰۵ و توسط دارالمساکین بلدیه رشت بافته شده است اما شهردار و اعضاء شورای شهر از وجود این فرشها، تاریخچه و علت بافت آنها توسط شهرداری ۱۰۰سال پیش بیخبر هستند.
ارسال دیدگاه
قوانین ارسال دیدگاه